Czerwone i białe.

Te dwa kolory: czerwony i biały wydają się być motywem przewodnim mojego grudniowego postrzegania świata. Dlaczego? Czemu tak bardzo rzucają się w oczy, przecież wokół pełno smutnych ogołoconych z liści czarnych drzew, nijakiej zielni trawnika i burej barwy nieba? Domy giną w szarości późno jesiennej, a jednak przed moim umysłem jarzy się biel i czerwień.

Czerwone i białe.

Słowa jak odbicia świata wokół

posępne, złe, dobre, radosne.

Myśli przychodzą i odchodzą.

Tylko czerwień trwa na płaszczu Mikołaja.

Biały śnieg, który nie spada,

w chmurach zbiera się żałośnie.

Jeszcze zdążysz nogę złamać na srebrzystym lodzie.

Prezenty niechciane z półki marketu.

Marzenia zapodziane w czarnej czeluści.

Tyle barw sztucznych, min pozytywnie nadmuchanych.

Za chwilę pierwsza gwiazdka.

Napięcie minie.

Kolejne święta na śmieci wyrzucisz. 

Autor: Michael Hunter.

Pod prąd.

Popłyńmy pod prąd.

Zróbmy sobie przerwę zamiast świąt.

Ty i ja - nasz stały ląd.

Całujesz mnie bez pośpiechu.

Splatamy się i rozplatamy.

Blisko i daleko.

Szmer oddechu.

Zabierasz mnie na górę.

Świat pulsuje.

Życie i śmierć bez granic.

Idź precz Mikołaju.

Nie znam autora.

 Nie bawię się.

Nie bawię się z hałasem.

Tańczę z ciszą.

Na próżno hałas w oczy świeci kolorami.

Uciekam.

Nie chcę patrzeć, słyszeć ani oddychać.

Zamykam się w szafie.

Udaję, że mnie nie ma.

Wreszcie dzień i noc mija.

Hałas odchodzi.

Tylko bałagan zostaje.

Karp.

Raz, dwa, trzy, martwy karp z talerza patrzy.

Obok sernik, pierogi, zupa grzybowa.

Życzysz wszystkim miłości i zdrowia.

Tylko karp jest gdzieś poza.

I ten pies na łańcuchu za domem.

Istoty bez duszy i dobrego słowa.

Autor: Zdzisław Beksiński.

 Pod powierzchnią.

Pod wodą, pod ziemią, pod skórą, pod jawą

gdzieś tam zabita prawda.

Kłamstwo się bawi.

Tradycja tańczy.

Święta się święcą.

Szukam zejścia na dół.

Szukam i nie znajduję.

W lustrze odbija się sztuczny uśmiech bez twarzy.

Milczenie.

Milczenie złotem,

mężczyźni mawiali,

gdy usta pocałunkami zaszywali.

I teraz do lustra się uśmiecham bez uśmiechu,

bez twarzy, bez żalu.

Wolna od jedzenia oddycham.

Nie znam autora.

P. S. Takie moje grudniowe spojrzenia i nastroje, a jak Wasze?

      Ostatni tydzień przed świętami, więc życzę Wam radośnie spędzonego    czasu.