Ludzie i ich kolory.

Niedawno odkryłam nową stronę o sztuce.

Nową dla mnie. Dla wielu z Was,

tych zainteresowanych tematem,

być może już starą i nieaktualną.

Nie widzę na niej, przynajmniej na razie

wpisów z obecnego 2016 roku.

Nie to jednak jest ważne,

ale jej treść i wpływ, 

jaki miała, ma na mnie. 

Obraz z odkrytej przeze mnie strony.

Jestem tu w czerwonym raju.

Oni się mną zachwycają,

a ja tonę.

Krzykiem próbuję

twoją uwagę schwytać,

byś spojrzał,

byś mnie uratował.

Obraz zabrany stąd.

 Seks z tobą

budzi kolory

na powierzchni mojej

i twojej skóry.

One też łączą się 

ze sobą.

Tworzą miasta,

wsie, rzeki, tunele.

Gubię się

i odnajduję

zupełnie inna i nowa.

Obraz ze strony.

Jestem głodny

nieuleczalnym głodem.

Mogę jeść każdą chwilę.

Trawię żołądkiem krowy,

a może hipopotama.

Biorę, liżę, połykam.

Wszystko we mnie znika

niezupełnie strawione.

Tylko pragnienie 

wciąż to samo.

Żądza, która mnie dusi,

męczy, pożera.

Obraz stąd.

Mam na imię 

Lenistwo.

Leżę, odpoczywam.

Czasem stroję

miny do lustra.

Czasem się śmieję.

Czasem coś śnię.

Zazwyczaj trwam

nieporuszona

wśród kwiatów.

Nie jestem ani słodka

ani słona,

tylko zamyślona.

Obraz ze strony.

W szale namiętności

po raz pierwszy,

po raz drugi,

po raz enty

tej wiosny, lata

jesieni, zimy.

Wciąż inaczej, 

wciąż od nowa

radość moja kolorowa. 

P. S. Autorem obrazów jest Dominik Jasiński.

Strona, którą odkryłam i do której link

podałam na początku, zawiera ciekawy,

przeprowadzony z nim wywiad.

Był to punkt wyjścia do moich dalszych

poszukiwań innych obrazów tego malarza.