Dlaczego Kalina ma duży brzuch?

To już ostatni tekst przed krótką wakacyjną przerwą.

W sobotę wyjeżdżam nad morze.

Wracam pod koniec miesiąca.

Macie więc czas, żeby pomyśleć, co chcecie

lub czego nie chcecie czytać na blogu.

Propozycje zostawiajcie w komentarzach.

Jak wrócę, chętnie przeczytam i się dostosuję.

Na razie o tym, co znów spotkało Wiesię.

Czy i jak sobie z tym poradziła?

Jeszcze nie ochłonęła po  wypadku znajomego, 

a już spotkało ją następne nieszczęście.

Po nieoczekiwanym przyjeździe kuzynki,

Wiesia pewna była, że ma pecha.

Jak inaczej nazwać to nagłe pojawienie się

krewnej, z którą od tylu lat nie miała

żadnego kontaktu.

Ostatni raz Wiesia widziała ją

z okazji sławnego przyjazdu papieża do miasta.

Kalina była wtedy bardzo religijną panienką.

W swojej religijności porównywalną

z obecną jej sąsiadką Eugenią.

Dla obu wszystko, co ksiądz mówił

było święte i niepodważalne.

Obie z radością poszły na spotkanie

ze wspaniałym Ojcem Kościoła.

Jedynie Wiesia się wymówiła bólem głowy.

Zresztą nawet, gdyby poszła, to i tak

bez męża, który był do śmierci

zdecydowanie antykatolicki.

A bez męża Wiesia wtedy nigdzie nie chodziła.

Sama jakoś źle się czuła.

Kalina miała wówczas 18 lat.

Była młoda i urocza.

Wielu chłopakom zawróciła w głowie,

lecz nie miała zamiaru wyjść za mąż.

Dopiero po 2 latach zmieniła zdanie.

Zaprosiła Wiesię na ślub.

I odtąd była już zawsze z mężem.

Regularnie co rok rodziła mu nowe dziecko

jak to tylko prawdziwie katolicka kobieta potrafi.

Może jednak dlatego również, że żyła na wsi,

a tam wiedza o antykoncepcji nie była

tak rozpowszechniona jak w mieście.

W każdym razie Wiesia sobie

w ten sposób tłumaczyła szóstkę dzieci Kaliny.

Osobiście nie miała nic przeciwko.

Niech się Kalina rozmnaża i będzie szczęśliwa.

Dzięki niej i jej podobnym kraj

jeszcze nie upadł z powodu niskiego

przyrostu urodzin.

Teraz jednak nie było jej do śmiechu.

Kuzynka zjawiła się z dużym brzuchem.

Wiesia nie miała wątpliwości, że znów jest w ciąży.

Już jej miała pogratulować kolejnego dziecka,

gdy ta nagle ją zaskoczyła.

- To nie tak jak myślisz. To nie ciąża. To choroba.

- Jaka choroba? Westchnęła Wiesia, bo już

czuła, że nie obejdzie się bez jej pomocy,

pewnie pieniężnej.

Chce usunąć ciążę.- Myślała Wiesia i była

przerażona, przecież aborcja była prawie zabroniona

z małymi wyjątkami, a już na pewno nie przy

tak zaawansowanej ciąży.

- Jak ci mogę pomóc? - Zapytała Wiesia Kalinę.

- Znajdź mi jakieś mieszkanie.

- Mieszkanie? - Zdziwiła się Wiesia.

- Przecież masz dom na wsi.

- Mam, ale nie mój, tylko wspólny,

a mąż już mnie nie chce.

- Nie chce dlaczego?

- Oj, Wiesia jakaś ty głupia,

jasne, że z powodu tego brzucha.

I tak wyszło szydło z worka.

Kalinę mąż wyrzucił, bo tak jak

wszyscy inni wątpił, że brzuch

jest spowodowany chorobą.

W dodatku dziecko, które z pewnością

za tym się kryło, było nie jego.

On już dawno sobie Kalinę odpuścił

i po kryjomu spotykał się z inną.

Ta chociaż była chętna.

Nie narzekała i nie leżała pod nim jak

martwa deska.

Kalina powiedziała Wiesi,

to co chciała powiedzieć.

O dziecku ani słowa.

Przecież jak się urodzi i tak się wyda.

Myślała Wiesia, która z tego wszystkiego

nie mogła zasnąć.

Wkrótce o Kalinie wiedział już prawie

cały blok, a to za sprawą zawsze ciekawskiej Eugenii.

- Wiecie, że Wiesia ma problem?- Zagadała pewnego

dnia Eugenia do swoich koleżanek.

- Jaki? - Zapytały Stanisława i Florentyna.

- Kuzynka przyjechała do niej w ciąży.

Będzie teraz z nią mieszkała i jej dzieckiem

w tych swoich dwóch pokojach.

- Jak się kiedyś zmieściła z mężem i synem,

to i teraz się zmieści.- Zauważyła Florentyna.

- Akurat ty wiesz jak było.

Eugenia rzuciła na Florentynę złe spojrzenia.

Mimo to Florentyna odparła:

- A ty wiesz lepiej.

- Nie kłóćcie się. - Poprosiła Stanisława, czując,

że za chwilę straci główny wątek rozmowy

i jak zwykle niczego sensownego się nie dowie.

Poskutkowało.

Eugenia odwróciła się do niej jakby

tylko ją chciała poinformować:

- Kalina chce od Wiesi mieszkania.

- Znaczy się, żeby ta jej mieszkania poszukała.

Podobno z mężem się rozwodzi i stąd to mieszkanie.

Można się było tego spodziewać.

Pomyślała Florentyna, a na głos powiedziała:

- Problem z głowy. Znam kogoś, kto wyjeżdża do Indii

i szuka kogoś do opieki nad psem i mieszkaniem.

Tylko czy ta Kalina zgodzi się na psa?

- E, tam, nie będzie wybrzydzać, przecież na wsi

cały inwentarz miała na głowie.  

Stwierdziła Eugenia, która znów spojrzała 

życzliwie na Florentynę.

- I dlatego uciekła.- Westchnęła Stanisława.

- E, tam, od męża uciekła, nie od inwentarza.

Dzieci jej tylko robił i nic więcej.

Ostanie zdanie należało zawsze do wszystkowiedzącej

Eugenii, która choć męża nie miała, na mężach

znała się najlepiej.

Eugenia razem z Florentyną powiedziały Wiesi

o mieszkaniu i psie.

- Pies mały.- Przekonywała Florentyna. Mieszkanie

ładne i duże. Zmieści się razem z dzieckiem.

Przez dwa lata właściciel nie wróci.

W Indiach ma pracę. Wystarczy, że będzie czynsz płaciła.

Wiesia się ucieszyła. Miała problem z głowy.

Nie chciała być już dłużej z kuzynką,

która zrobiła się strasznie wybredna i wymagająca

jakby myślała, że ktoś przy niej musi skakać

i obsługiwać ją jak królewnę.

Tymczasem Kalina odrzuciła propozycję.

Nagle okazało się, że Wiesia jest jej bardzo potrzebna.

- Może to nie guz Wiesiu - zwierzyła się - ale kolejne dziecko.

Jak ja sobie sama dam radę bez opieki.

Jednak Wiesia nie miała zamiaru zaklinować się

w mieszkaniu z niechcianą kuzynką i jej dzieckiem.

Jak jesteś taka mądra, to ja też.- Pomyślała wściekła.

Zgięła się w pół niby z bólu i poszła do lekarza

po skierowanie do szpitala.

Sobie tylko znanymi sposobami skierowanie

dostała, a może naprawdę była chora.

I tak Kalina musiała się wynieść,

bo przecież w swoim stanie nie wyobrażała sobie 

dodatkowych obciążeń starszą schorowaną kuzynką.

Wiesia dopięła swego czyli pozbyła się Kaliny.

Jednak ani ona ani wszystkowiedząca Eugenia

dotąd nie wiedzą, gdzie wyjechała Kalina.

Wróciła do męża?

Znalazła sobie inną krewną z mieszkaniem?

A jej brzuch był brzuchem ciężarnej kłamczuchy,

czy prawdziwą chorobą?

I kto był ojcem dziecka?

I jak to się stało?

Najbardziej z powodu niewiedzy ubolewa Eugenia.

Nie ma o czym opowiadać. 

P. S. Ważna uwaga Wiesia ma 70 lat, a Kalina 50.