Trzy kroki do seksualnego piekła.

Jakże czasem trudno rozładować emocje,

zwłaszcza te związane z seksem.

Dobrze o tym wiedziała jedna

z moich bohaterek, o której jeszcze

nie pisałam, a oczywiście mieszka

w tym samym bloku, co moje

poprzednie bohaterki: Florentyna, 

Stanisława, Eugenia i Wiesia.

Dziś  o niej i jej ukrytych pragnieniach.

Jakie były i do czego ją doprowadziły.

Zdjęcie ze strony

Krok pierwszy 

Od dzieciństwa Radomiła miała swój sekretny problem,

chociaż wtedy nie nazywała tego problemem. 

Nie wiedziała, że to jest problem.

Owszem czasem jej przeszkadzał, ale nie aż tak

bardzo. Stopniowo uczyła się jakoś sobie z tym

radzić. Zazwyczaj szła do łazienki w domu, 

w przedszkolu, w szkole lub u koleżanki.

Siadała na sedesie i ściągała majtki.

Palcem prawej ręki dotykała miejsce

obok dziurki którą robiła siku. 

Najpierw powoli. Potem coraz szybciej,

aż cała robiła się w środku mokra.

W końcu czuła przyjemne skurcze.

Bardzo przyjemne, ale bardzo krótkie.

Tylko na chwilę uspakajały ciężar

w jej brzuchu, jakby mieszkało tam

jakieś wieczne spragnione zwierzątko.

Spragnione tej szczególnej przyjemności.

Kiedyś, gdy bawiła się z koleżankami 

na placu zabaw, pojawił się pewien pan.

Gosia od razu go zauważyła

i powiedziała, że gapi się na ich majtki.

- Jak jesteś odważna to idź do niego.

Zapytaj, czego chce.

Podpuściła Gosię Marta.

- A czemu nie ty, tylko ja.

Oburzyła się Gosia.

- Przestańcie, lepiej stąd chodźmy.

Poprosiła Radomiła.

- Ty na pewno byś nie poszła.

Jesteś tchórzem. Tchórz, tchórz.

Marta już się z niej śmiała.

Zawsze tak było.

Przychodziły w trójkę.

Bawiły się do czasu, dopóki Marta

nie przypomniała sobie,

że trzeba trochę podokuczać koleżankom,

a ponieważ Gosia na dokuczanie była odporna,

padało na Radomiłę. Ona zawsze była jej ofiarą.

- Nie jestem tchórzem. Pójdę tam i pokażę

temu panu majtki - krzyknęła rozgniewana.

- He, he, akurat - śmiała się Marta.

Zaraz jednak śmiać się przestała.

Zamiast tego otworzyła usta ze zdziwienia.

Radomiła poszła. Podniosła sukienkę do góry

i obcemu facetowi pokazała swoje

różowe majtki. 

- Ładne - pochwalił ją nieznajomy.

A pokażesz mi jeszcze co masz w środku?

Zapytał.

- Nie.

Radomiła odwróciła się i odeszła.

Po jakimś czasie facet znów się pojawił.

Tym razem była sama.

Siedziała na ławce z ręką w majtkach.

Spragnione zwierzątko w jej brzuchu 

znów się obudziło i musiała je uspokoić.

W pobliżu na szczęście nikogo nie było.

- Chodź zrobię ci lepszą przyjemność.

Nieznajomy z placu zabaw wyrósł

za nią jak spod ziemi.

Zanim zdążyła coś powiedzieć

zaciągnął ją w krzaki.

Bezskutecznie próbowała się wyrwać,

a w gardle coś dusiło, że krzyczeć

nie mogła. On był silniejszy.

Położył ją na trawie.

Zdjął majtki i ....

I zaczął lizać miejsce,

które dotychczas jedynie dotykała.

Przestała się tarmosić.

Nawet uda podniosła wyżej,

żeby mu się lepiej lizało.

Taka to była niesamowita przyjemność. 

Nie zauważyła, kiedy 

nieznajomy rozpiął spodnie.

Kiedy zrobił to, co zrobił.

Wszedł w nią swoim wielkim siusiakiem.

Najpierw krzyknęła z bólu.

Potem znów czuła przyjemność

rosnącą z każdym jego ruchem.

Fala skurczów, która nadeszła

była olbrzymia. I tak Radomiła 

poznała słodycz seksu. 

Krok drugi

W liceum zaczęli się mężczyźni. 

Młodzi, starzy i tacy po środku,

już nie młodzi, jeszcze nie starzy.

Zawsze patrzyli na nią głodnymi,

spragnionymi oczami,

a gdy już poznali jej ciało,

nie chcieli odejść.

Radomiła wszystkich lubiła,

chociaż jednych mniej,

drugich bardziej.

W pierwszej klasie liceum

podobał jej się pan od geografii.

Był młody i przystojny.

Dziewczyny wzdychały do niego,

ale on nosił na palcu obrączkę

i jasne było, że żadna u niego 

szans nie ma.

Radomiła raz czy dwa uśmiechnęła

się do niego, jednocześnie

myśląc jaki jest w łóżku.

Ale w ten sposób prawie

o każdym facecie myślała.

To było jej skrzywienie chorobowe,

jak sądziła, po tym co się zdarzyło

w dzieciństwie. Po tym strasznym,

jednak na swój sposób bardzo przyjemnym

gwałcie, kiedy zwierzątko w jej

brzuchu stało się większe i zmuszało

ją do podawania mu większych posiłków.

Dotyki Radomiły już mu nie wystarczały.

Po nocach śniło o facetach,

ich połyskującej w świetle księżyca

nagości, rozkosznych ruchach,

jakie przeżyło z nieznajomym.

Teraz gdy Radomiła patrzyła

na mężczyznę, jej ukryte 

zwierzę patrzyło razem z nią

i podsuwało jej różne natrętne myśli.

Jaki on jest? Jaki byłby ze mną?

Odpowiedź przychodziła nagle,

zupełnie niespodziewanie.

Zawsze jednak można było liczyć

na to, że przyjdzie.

Radomiła nie liczyła, bo

starała się mimo wszystko

ignorować myśli i skupić na nauce.

W końcu w liceum to było najważniejsze,

jeśli chciała zdać maturę i iść na studia.

Czy czekała na odpowiedź czy nie,

zawsze ją dostawała prędzej czy później.

I tak było z panem od geografii,

jej pierwszym mężczyzną od czasu nieznajomego.

Zatrzymał ją jednego dnia po lekcjach.

Powiedział, że jej ostatnia praca jest bardzo dobra

i gdyby chciała mogłaby poprawić ocenę z 4 na 5.

- Tu masz mój telefon. Zadzwoń, jeśli

się zdecydujesz pracować ze mną po lekcjach.

Radomiła spojrzała mu w oczy.

Zobaczyła w nich błysk zainteresowania

i już wiedziała o co chodzi to znaczy tak

się jej wydawało.

Następnego dnia była u niego.

Rozłożyli zeszyty i podręczniki.

Potem on stanął za nią 
i zaczął dotykać jej piersi.

Pozwoliła mu.

Odwróciła się.

Ich wargi po chwili się połączyły.

Za nimi poszły języki,

a trochę później ich ciała.

Najpierw z przodu, później od tyłu.

Pochylona o ścianę jęczała,

a on jęczał razem z nią.

Jej zwierzątko wreszcie było zadowolone.

Przyjemność jaką czuło znacznie się zwiększyła.

Była wielka jak balon i z każdą chwilą rosła

jeszcze bardziej.

Palce nauczyciela powoli przesuwały 

się w dół jakby doskonale wiedziały,

co trzeba zrobić, żeby była zadowolona.

Po szyi schodziły do piersi, na talię,

biodra i wreszcie dotknęły jej sekretnego miejsca,

dawniej bez nazwy, teraz z wziętym

z książek określeniem - łechtaczka.

Głupie, ale nie to było ważne.

Ważna była czerpana stamtąd przyjemność,

prawdziwa rozkosz.

Ona i on robili się od tego bardziej podnieceni.

Radomiła rozpłynęła się wprost ze słodyczy,

jaką doznała pod wpływem umiejętnego

dotyku mężczyzny.

Po raz pierwszy od czasów nieznajomego

Radomiła miała orgazm z mężczyzną.

Wkrótce po niej ten mężczyzna miał

orgazm z nią.

Leżeli spleceni ze sobą na łóżku.

Odpoczywali.

- Świetna jesteś. Tak mi z tobą było dobrze.

Szeptał jej do ucha.

- Ty też.

Pochwaliła go Radomiła.

- Zrobimy to jeszcze?

W jego głosie słychać było pragnienie.

- Tak.

I powtórzyli.

Spotykali się regularnie bez zobowiązań.

Jasne było, że on nie opuści żony,

a Radomiła nie pragnie męża, 

tylko dobrego seksu.

Później on musiał wyjechać.

Wtedy Radomiła znalazła innego.

Po innym był następny itd. itd.

Czas liceum i potem studiów

był najbardziej obfitującym

w facetów okresem w życiu Radomiły.

Krok trzeci

Po studiach jeden z kochanków Radomiły 

załatwił jej pracę w biurze w urzędzie miasta.

Kupił jej też mieszkanie dwupokojowe

w centrum, gdzie się spotykali

i kochali.

Był starszy od niej o 20 lat,

a mimo to bardzo dobry w łóżku.

Jego żona nie miała już ochoty na seks,

więc znalazł sobie młodą i chętną

czyli Radomiłę.

Poznali się w klubie fitness,

gdzie Kazimierz próbował rozładować

swoje napięcie seksualne,

oficjalnie pozbyć się zbędnych kilogramów

i tkanki tłuszczowej.

Już na pierwszych zajęciach Radomiła

zwróciła na niego uwagę.

Miał szeroką klatkę piersiową,

umięśnione ręce i nogi

i gdyby nie twarz pełna zmarszczek

mogłaby go porównać do aktora,

który grał X mena i który bardzo

jej się podobał.

On też ją zauważył.

Widziała jak wodził za nią wzrokiem.

Długo jednak trwało zanim

się odezwał i wreszcie zaprosił ją na kawę.

Po kawie nabrał na szczęście odwagi

i następnym razem zaprosił

ją do hotelowego pokoju,

bo po do domu kręciła się żona,

a on miał ochotę poznać bliżej Radomiłę.

I poznał, a ona poznała jego.

Nigdy, by nie pomyślała, 

że zbliżający się do pięćdziesiątki

facet może jej dać więcej niż jej

dotychczasowi 30 i 20 letni kochankowie.

Owszem miewała czasem starszych,

ale oni naprawdę byli beznadziejni

i zawsze musiała po nich dogadzać sobie

wibratorem.

Kazimierz w przeciwieństwie do nich

się nie spieszył.

Wydłużał pieszczoty wstępne

i potrafił powstrzymać własny orgazm

dopóki ona nie zaczęła szczytować.

Poza tym rozmawiał z nią 

na różne ciekawe tematy.

Ciekawe dla niej.

A gdy ona mówiła słuchał jej cierpliwie.

Umiał przytulać

i samymi koniuszkami palców na ciele

sprawiać jej rozkosz, bez dotykania

stref erogennych.

Był idealny i Radomiła bardzo się

przyzwyczaiła do spotkań z nim

bez względu na to czy był seks

czy go nie było.

Za bardzo się przyzwyczaiła.

Dlatego, kiedy powiedział, że odchodzi,

wpadła w rozpacz.

- Dlaczego?- po raz pierwszy płakała

w obecności mężczyzny.

- Życie mija. Ja się starzeję.

Ty potrzebujesz młodego. 

Nie takiego starca jak ja.

- Co ty gadasz - łkała Radomiła.

- Nie jesteś stary. Kocham Cię.

Wyznała jakby to w jakiś sposób 

mogło go zatrzymać.

- Przykro mi - powiedział on.

To miał być seks bez zobowiązań zapomniałaś?

Ja kocham żonę, nawet jeśli na razie ona 

nie chce okazać mi miłości.

Wierzę jednak wciąż, że to się zmieni.

A z tobą kochana zawsze był tylko świetny seks

nic więcej.

Wyznanie Kazimierza zmieniło 
całe życie Radomiły w piekło.

Owszem próbowała zaraz znaleźć sobie kogoś innego,

ale z żadnym już nie czuła się dobrze.

Dotykali ją, lizali i obracali jej ciało w różne strony.

Ona miała orgazmy. Jednak po każdym

szła do łazienki i wymiotowała jakby miała

wyrzuty sumienia, że uprawia seks z innymi,

nie z Kazimierzem, a przecież on nigdy jej niczego

nie obiecywał. Niczego nie mogła od niego

oczekiwać poza zwykłym, 
choć tak niezwykłym seksem.

Powoli traciła apetyt na jedzenie.

Chudła i marniała w oczach,

co w końcu zauważyli jej bliscy:

mama Leontyna, siostra mamy, a ciotka Radomiły

Leokadia i jej babcia, 
matka Leontyny i Leokadii, Karolina.

Po stracie pracy i sprzedaży mieszkania, które

za bardzo kojarzyło się Radomile z Kazimierzem,

zamieszkała właśnie z nimi.

I dobrze, bo one się nią zajęły.

Widząc, że ich namowy do jedzenia

nie dają rezultatu, poszły z Radomiłą

do lekarza psychiatry.

Ten skierował Radomiłę do tego 

samego szpitala, w którym była niedawno

Florentyna na oddział zaburzeń 
związanych z jedzeniem.

Tutaj Radomiła z całą siłą poczuła znów

swój popęd seksualny.

Na sali była z trzema innymi kobietami,

więc swoje pragnienia mogła

zaspakajać albo nocą pod kołdrą,

gdy tamte spały albo w łazience pod prysznicem.

To nie było to samo, co seks z mężczyzną.

Radomiła siedziała więc smutna na sali

albo leżała skulona w kłębek.

Nadal słabo jadła.

W końcu podłączyli ją

do kroplówki.

Piekło powoli się pogłębiało.

Przełom nastąpił po tym jak

w szpitalu pojawiła się nowa stażystka

i pomocnica prowadzącej ją lekarki.

Z tą młodą kobietą Radomile 
dobrze się rozmawiało.

Powiedziała jej o swoim ciągłym podnieceniu,

o tęsknocie za seksem z mężczyzną.

Dowiedziała się od niej, że to co ma

przydarza się kobietom 
i nazywa się nimfomanią.

Młoda lekarka zapisała ją na  
prowadzone w szpitalu zajęcia jogi i medytacji.

Zaczęła podawać leki na depresję.

Powoli tak jak wcześniej Florentyna

Radomiła zaczęła się czuć lepiej.

Zaczęła pisać pamiętnik i rysować.

Po raz pierwszy od lat

jej seksualne zwierzątko się uspokoiło

jakby zapadło w letarg.

Po czterech miesiącach Radomiła

wyszła ze szpitala.

Teraz chodziła regularnie

na oddział dzienny.

Kazimierz i myśli o nim powoli

się rozpływały we mgle.

Młody chłopak Dominik,

który kiedyś chodził 

za Florentyną, teraz chodził 

za nią i z nią.

- Może się pobiorą i ta zaraza się skończy.

Powiedziała Eugenia do Stanisławy.

- Jaka zaraza?- spytała Stanisława.

- Ech, jakaś ty dziwna - westchnęła 

jak zwykle zniesmaczona 
niewiedzą koleżanki Eugenia.

- Ze szpitalem. Znaczy się nikt już z naszego bloku

do tego szpitala nie pójdzie.

Na wszelki wypadek zamówię mszę w tej intencji.

Oznajmiła Eugenia z zadowoloną miną

jakby wreszcie znalazła sposób na ewentualną

chorobę psychiczną. Oczywiście myślała

przede wszystkim o sobie jak to Eugenia.

P. S. Co dalej z Radomiłą?

        Czy jej problemy z seksem naprawdę odeszły?

        Napiszę w dalszej lub bliższej przyszłości.