Dobra zmiana?

Czy mieliście kiedykolwiek 

ochotę zmienić coś w oglądanym filmie?

Ja tak i właśnie w tym, o którym opowiem.

Dlaczego?

I czy ktoś dokonał wymarzonej przeze mnie zmiany,

a jeśli tak to, czy jest to dobra zmiana?

Było jak z tym drogami, to znaczy 

ja to sobie tak wyobrażam.

Najpierw była jedna droga,

a potem powstały następne.

Niby takie same, ale inne.

I film najpierw jeden.

Po jakimś czasie inny,

podobny, lecz nie identyczny.

Ten drugi poszedł w kierunku,

w jakim chciałam zmienić 

film numer jeden.

Nie miałam pojęcia, 

że już ktoś go zmienił.

Teraz w dodatku zamiast pojedynczego

filmu, mamy cały serial,

ale po kolei, od początku.

Wczoraj obejrzałam film

z klimatem, który zostawił

we mnie niedosyt.

Dlaczego?

Fabuła rozwinęła się nie tak

jakbym chciała i zamiast

podróży w czasie był człowiek

psychicznie chory.

Mimo wszystko do samego końca

wierzyłam bohaterowi.

Byłam pewna, że to o czym 

mówi jest prawdą.

Chciałam, żeby było prawdą.

Zdecydowanie wizja więzienia

w przyszłości i garstki ocalonych

po epidemii ludzi bardziej mi

odpowiadała niż obraz

bogatej wyobraźni 

chorego umysłu.

Jak się okazało, nie tylko

ja byłam tym rozczarowana.

Znalazł się ktoś, 

kto zrealizował pomysł z epidemią

i stworzył z tego serial.

Powinnam więc być zadowolona.

Tymczasem czuję niesmak.

I dlaczego?

Dawny klimat gdzieś znikł

i ma co się dziwić.

W końcu nowy film

jest o czymś innym,

chociaż bohaterowie,

ci sami, ale też nie do końca.

W poprzednim grany przez Bruce

Willisa James Cole jest

jakby bardziej rzeczywisty.

Obecny James bardziej sztuczny,

dostosowany do filmu

komercyjnego.

Zaletą tego nowego filmu

na pewno jest przejrzystość

fabuły. Od początku do końca

wiadomo o co chodzi.

O epidemię, 

która zniszczy świat.

James, przybysz z przyszłości

ma zmienić przeszłość

i stworzyć nową przyszłość,

taką bez epidemii.

Wiadomo, że w pierwszym

odcinku nie może mu się

udać coś takiego,

bo przecież nie jest to już

pojedynczy film, ale cały serial.

W wersji pierwotnej James

też walczy o epidemię

czyli nową lepszą wersję świata.

Ta wersja jednak jest bardziej

poplątana. Przez cały czas

przewija się w niej sen bohatera.

Sen o jakimś zabitym człowieku.

Na początku nie wiemy,

kim jest ten człowiek,

gdzie został zabity

przez kogo i dlaczego.

Sen jest kluczem do zrozumienia

filmu, ale nie tylko również

podobne, prawie takie same sceny

w różnych światach, 

tym z przeszłości i tym z przyszłości.

Oglądając film nie zwróciłam

na nie uwagi, cały czas sądząc,

że to co mówi bohater jest autentyczne.

Oczekując szczęśliwego zakończenia

jego misji ratowania świata.

Dopiero krótka refleksja

po filmie pozwoliła mi zrozumieć

jego prawdziwą i dobrze ukrytą

jak dla mnie treść.

Świat przyszłości jest światem

urojonym. Bohater nie na próżno

siedzi z drugim bohaterem

w szpitalu psychiatrycznym.

Nie na próżno u boku bohatera

pojawia się pani doktor z tego

właśnie psychiatryka.

I sen też nie jest pozbawiony sensu.

Wszystko mimo całej gmatwaniny

tworzy spójną, logiczną całość.

Pozostawia w widzu ślad.

Odróżnia się od innych filmów

tym, że mamy ochotę wrócić

do przedstawionego obrazu.

Tak więc moje narzekanie

na treść było nieuzasadnione.

Początkowe narzekanie,

gdy oglądałam i chciałam

przesunąć obraz na inną drogę,

jak się okazuje łatwiejszą,

pozbawioną kamieni

niedomówień,

konieczności myślenia.

Ten nowy film pozbawiony

jest tych kamieni.

Zamiast tego łatwa i słodka

fabuła. Dokładnie to,

czego mogą oczekiwać widzowie.

Modny temat o zagładzie świata

z powodu epidemii i bohaterze,

który ratuje świat, chociaż czy

uratuje jeszcze nie wiem.

Tylko się domyślam.

Sądzę, że tak, bo dla

mnie to kolejny typowy

film amerykański.

Ten pierwszy był jego

pierwowzorem jakże

innym jak często dzieci

różne od swoich rodziców.

Z wyglądu jedynie 

trochę podobne.

Dla mnie zmiana nie jest dobra,

chociaż nie do końca.

Ten drugi, serial jest mniej

wymagający od widza

i z pewnością nadaje się

na sobotni relaks.

Ten pierwszy już mniej,

jeśli jesteś widzem, który

lubi prostą, jasną rozrywkę.

Polecam oba filmy,

ale zacznijcie od pierwszego,

jeśli jeszcze go nie znacie.

Porównajcie sami te dwa

podobne i różne filmy.

Pierwszy film: ,,12 małp,, z roku 1995

w reżyserii Terry Gillama.

Drugi film: ,, 12 małp,, serial z 2015.
Twórcy: Travis Fickett, Terry Matalas.